|
Bu, rotadaki tırmanış partnerim Mario Cortese 'Torello' ile tartıştığımız uzun ve zor bir karar oldu. Büyük Joraslar'daki 1 bu yeni hattı yayınlamalı mıydık? Şüphelerimizin sebebi şuydu; tartışmalardan ve tırmanış stilleri hakkındaki polemiklerden, derecelerden, sikke veya boltlardan, vs. vs. sıkılmıştım. Mario; “Ne yapacağımıza sen karar ver” diyerek sürdürdü: “Ben tanınmış değilim, kazanacak ya da kaybedecek bir şeyim yok... Seninle geldim çünkü serbest tırmanışa inanıyorum. Ve bir şeyden emin olabilirsin: sikkelere asılmak zorunda kalırsam, seni orada duvarda, yapay tırmanışınla başbaşa bırakır dönerim.”
Müthiş ve heyecan verici fakat oldukça koşturmacalı bir dönemden sonra, yıllar önce 80 ve 90'ların inanılmaz hızlı ve arka arkaya çıkışlarla sonuçlanan o safkan tarzdaki dağcılığını düşlediğim zamanlarda kafamda olan bir hatta dönmek için bu maceraya atılmaya karar verdim. Yıllarca, üç büyük kuzey duvarını solo tırmanmayı hayal ettim. Şükür ki, 1989’da, Matterhorn’dan sonra bu hayali bırakmaya karar verdim: çok gençtim, yeterli tecrübede değildim... Sadece delicesine cesurdum! Ancak zaman geçtikçe, işler değişti...
Ama üç kuzey duvarı hala oradaydı! Öyleyse o efsanevi duvarlarda neden yeni ve serbest bir rota tırmanılmasın? “Women and Chalk”taki partnerim Mario’yla beraber Joraslar’a yöneldik. Geçen yılki başarısız bir denemeden sonra (benim hatamdı), dört yıl önce Pakistan’da başladığımız yolda devam etmeye karar verdik: dünyanın muazzam duvarlarında serbest tırmanmak!
Foto: Mario Cortese |
Foto: Mario Cortese |
4 Eylül saat 23.30’da, neredeyse yarısı kar fırtınaları ve şiddetli sağanaklar yüzünden geri dönüşlerle geçen bir aydan sonra, Punta Croz’un 2 zirvesine ulaştık. Mario’yla ortak sahip olduğumuz tek şey “keçi gibi inatçı” oluşumuzdu. 38 ip süren, tamamı serbest, 1100 metrelik duvarı 3 tamamlamak için gösterdiğimiz kararlılığı besleyen şeyde buydu.
Sadece Tanrı – ve belki de bizi dürbünüyle kontrol eden Leschaux refüjü sorumlusu - bu rotayı tamamen ilk görüşte tırmanmak için ne kadar çaba harcadığımı biliyor. Ne yazıkki sayısız beyhude denemeye rağmen, iki ipte sikke yerleştirebilmek için malzemeye asılmak zorunda kaldım. Sanırım daha büyük bir motivasyonla, birileri bu bölümleri de serbest tırmanabilir... Biraz daha sağa, belki de sola... Ama sonunda yorgunluk ve rotayı zamanında tamamlayamama korkusu galip geldi işte.
Çabuk inebilmek için yerleştirilmiş, sırılsıklam ve donmuş sabit hatlar, değişik istasyonlarda elle çakılmış bir kaç tane 8mm’lik bolt ve hat üzerinde çakılı beş adet bolt (3 tanesi çok uzun düşme korkusundan ve ikiside yerinden oynayan kulelerle beraber inmemek için) bütün bunlar sayesinde eve sağsalim döndük! Ve bizim için en önemli şeyde buydu. Güvenli zemin üzerindeyken kendimize o boltlar gerekli miydi diye sorduk... Ama oradaysanız ve devam edip etmeyeceğinizi bilemiyorsanız, sadece kendinizi yaralamamayı düşünüyorsunuz; başkalarının ne söyleyeceğini ya da eleştirilerini değil.
Foto: Mauro Bole |
Foto: Mario Cortese |
Ve sonra... Çıkışı yayımlama kararına vardık, çünkü inanıyoruz ki zaman içinde, “Le Nez” bir klasik olacak. Bir kuzey duvarında, 4000 metrede, kaya ayakkabıları ve magnezyumla tırmanılabilen, iniş için istasyonları hazır, ve herşeyden önemlisi düzenli düşen taşlardan korunaklı bir hat!
Efsanevi Büyük Joraslar’ın Kuzey Yüzünde, klasik ismine rağmen, tırmanırken zevk aldığınız ve çok fazla riske girmediğiniz modern bir rota olduğunu herkesin bilmesi önemli. Askı çadırımızın penceresinden çok fazla sayıda dağcının helikpoterler tarafından alınışını izledik... Bunlar unutulması kolay olmayan görüntülerdi!
Şimdilik hepsi bu kadar... Ve eğer bir gün sabit hatlar kullandığımız ve bolt yerleştirdiğimiz için kendimizi bağışlamamız gerekirse... Bunu sadece Ricardo Cassin’le, onun ,Walker Spur’u için yapacağız! |
|
Yazar: Mauro 'Bubu' Bole
Çeviri: Uğur Eylem Alkan
Editörün Notu:
1 Grand Jorasses, daha önce yayınlanan yayınlarda olduğu gibi Büyük Joraslar olarak türkçeleştirilmiştir.
2 Büyük Joraslar olarak isimlendirilen kütle aslında birbirine bir sırt ile bağlı 5 zirveden oluşuyor. Güneyden baktığımızda soldan sağa: Pointe Young (3996m), Punta Margherita (4066m), Punta Elena (4045m), Pointe Croz (4110m), Pointe Whymper (4184m) ve Pointe Walker (4208m).
3 Bubu ve Torrello 2005 yılında tırmandıkları bu hattı Le Nez (Burun) olarak isimlendirdi. Le Nez, 7c dereceli kilit ip boyunun yanı sıra dört adet 7b'lik ip boyu ve miks etaplar içeriyor.
* Bu yazısını çevirmemize ve sitesindeki fotoğrafları kullanmamıza izin veren Mauro Bole’ye teşekkür ederiz.
* Orjinal makale ve Mauro 'Bubu' Bole hakkında bilgi için www.climbubu.com
* Eski web sayfamızdan aktarılan bu makale daha önce 2006 yılında sitemizde yayınlanmıştır.
|