|
Gerome Pouvreau ile Millau’ya gitmek için sabah erkenden yola çıkıyoruz. Bütün gece heyecandan uyuyamadım ve sabah namazı ile yataktan ayrılıp duş ve kahve yüklemesi yaptıktan sonra yola çıkıyoruz. Hedefimiz Natural Games! Çok heyecanlıyım. Millau, on yıl önce Petzl RocTrip’in doğduğu yer ve şu anda devasa bir festival haline gelen Natural Games’in yapıldığı şehir…
Yıllarca Millau’da düzenlenen ve özünde bir kaya tırmanış festivali olan RocTrip dünyayı dolaşmaya karar verince, yerini “Natural Games” adı altında, tırmanıcıları, ekstrem bisikletçileri, kanocuları, paraşütçüleri, slackline ve highline sporcularını bir araya getiren bir “outdoor sporlar ve müzik festivali”ne bıraktı. Organizasyon bu yeni biçiminde, değişik dallardan birçok sporcuyu bir araya getiren, dört günde 60.000’den fazla katılımcının ziyaret ettiği devasa bir şenlik halini aldı. Şenlik bu haliyle, yaptığı sporda uç örnekler gösterebilen profesyonel sporcularla bu sporu hobi olarak yapan ya da yapmak isteyenleri buluşturan büyük bir etkinliğe dönüşmüş oldu. Şenlik şu anda, neredeyse her şeyin ücretsiz olduğu ve profesyonel sporcuların yanında, değişik outdoor sporları deneyebileceğiniz bir buluşma noktası haline gelmiş durumda…
Petzl’ın “uluslararası festivaller ve sponsorluk” sorumlusu Erwan Le Lann’ın daveti ve Toros Firması desteği ile bu şenlikte Petzl sporcusu olarak yer alma fırsatını yakaladım. Yıllarca videosunu izlediğim ‘Natural Games’e katılma vakti geldiğinde çok heyecanlıydım.
 Millau'ya Hoşgeldiniz ! |
 Mümin Karabaş, Natural Games |
Petzl, kendi takımından şenliğe katılan tırmanıcılar için küçük bir kitapçık hazırlamış ve bana da bu kitapta yer vermişti. Şenlik öncesi benden profil fotoğrafı istendiğinde acilen bir vesikalık çektirip Petzl’a göndermiştim (Julien Nadiras benden güzel bir görüntü çıkartabilmek için 45 dakika uğraşmıştı…) ama sebebini pek anlamamıştım, kitapçığı görünce konu aydınlandı. Kitapçıktakilere bakın: Florence Pinet, Nina Caprez, Melissa Le Neve, Chris Sharma, Dany Andrada, Gerome Pouvreau, Loic Gaidioz, Daila Ojeda, Said Belhaj, Mickael Fuselier, Martina Cufar, Philippe Ribiere, Enzo Oddo, Steve Mc Clure, Daniel Du Lac, Mathieu Maynadier, Mayan Smith-Gobat, Candice Gauthier, Alizee Dufraisse ve ben, Mümin Karabaş.
Kitapçıkta Petzl Takımı sporcularının kısa bir biyografisi, profil ve tırmanış fotoğrafının yanı sıra not yazıp imzalamak için mini bir de bölüm vardı. İsteyen herkese dağıtılan kitap, böylece güzel bir hatıra olarak kalıyordu. Benim de fotoğrafım olması onur verici oldu…
İlk gün saat 11.00’de Fransız spor kanalı ve Natural Games spikerleriyle buluşup çevirmen yardımıyla uzun bir röportaj yaptık. Türkiye’den geldiğim için ne kadar kamera ve fotoğrafçı varsa üzerime çullandı. Sonrasında Petzl takımının tüm sporcuları hep birlikte, şenliğin yapıldığı alandan görülebilen, ‘Le Buffi’ adlı kayalıklara tırmanışa gittik. Çekim ekibi bol bol çekim yaparken bütün takım ve diğer tüm tırmanıcılar öğleden sonrayı tırmanarak geçirdi.
Çekimleri aynı gün televizyonda ve internette paylaşarak insanları festivalden haberdar etmeleri, tırmanışa duyulan ilginin yoğunluğu beni biraz hayrete düşürüyordu. Ama festival alanına geri dönüp de bizi, sporculara ayrılmış özel bölüme aldıklarında şaşkınlıktan küçük dilimi yutuyordum. İçerisinde sporcuların dinlenebilmesi için jakuzi ve masaj servisi bulunan; susuzluğunuzu gidermek için bir bar, diğer sporcularla oturup sohbet edebilmek için konforlu oturaklarla dekore edilmiş özel alanda sporcuların rahatlığı için her ayrıntı düşünülmüştü…
 Petzl RocTrip Takımı.
Ayaktakiler soldan sağa:
Gerome Pouvreau, Steve McClure, Said Belhaj, Loic Gaidioz, Mümin Karabaş, Nina Caprez, Daniel Du Lac, Alizee Dufraisse ve Daila Ojeda (ön sıra). Anthony Gullsten, Mathieu Maynadier, Mickael Fuselier, Erwan Le Lann ve Chris Sharma (arka sıra). Oturanlar soldan sağa: Hindistan Petzl Distribitörü, Philippe Ribiere, Mayan Smith Gobat ve Marcos Costa. |
 Petzl uluslararası festivaller ve sponsorluk sorumlusu Erwan Le Lann ve Arjantin RocTrip afişi |
Burada yapılan toplantıda ne zaman, nerede bulunmamız gerektiğini; burada bulunan sporcular olarak yapmamız gerekenleri öğreniyoruz.
Ben ilk kez geldiğim için herşey bana yeniydi ve takımın da bana güzel bir sürprizi vardı:
- Mümin yarın yarışma var. Seni de kaydediyoruz.
- Ben üç gündür tırmanıyorum, yarın dördüncü tırmanış günü, ben yorgunum, bıraktım ben yarışmaları, ne yarışması ya?
Bütün takımın sert bakışlarından sonra daha iyi bir bahane bulmam gerektiğini anlayıp, hemen bir çözüm buluyorum.
- Benim yarışmaya katılmak için sağlık raporum yok!
Fransa’da herhangi bir yarışmaya katılmak için doktor tarafından onaylı sağlık raporuna ihtiyacınız var. Bunu bildiğim için hemen kullanıyorum ama devreye Erwan giriyor ve sonuç;
- Ben hallederim, sen yarın sabah 09.00 yarışma alanında ol!
Bittim…
- Ben buraya şenliğe gelmiştim… Ne yarışması?
- Yarışma şenliğin bir parçası, yılların klasiği. Senin orada olman gerekli…
Mümkün olduğu kadar erken uyumaya (ki bunu yapmak ne mümkün!) ve sabah kahve ile kendime gelmeye çalıştım. Durum çok kötü değil ama iyi de sayılmaz… Sabah doktordan imzayı zar zor kapıp, cepte raporla hızlıca yarışma alanına koşuyorum.
Yarışma ile ilgili bilgi toplantısında tüm detayları öğreniyorum: Yarışma dört adet kısa kaya blokunda toplamda 50 adet rotadan oluşuyor. İlk 16 rota yarışma ortamını denemek isteyen ve bu spora yeni başlayanlar için yapılmış kolay rotalardan oluşan problemler. 16 ve 50 arası ise finalde yarışmak isteyen sporcuların tırmanması gerekenler. Rotalar bay ve bayan olarak ayrılmamış. İlk ya da otuzuncu denemede bitirmenizin önemi yok… Önemli olan 34 rotanın hepsini altı saat içinde tamamlamak… Finale bay ve bayan klasmanında sadece beş kişi alınıyor. Rotalar için hakem yok, herkes kendisinin hakemi ve bitirilen rotaları size verilen kâğıda işaretliyorsunuz. Eleme rotalarına tırmanmaya başlar başlamaz ilk denemede rotayı bitirmenin büyük avantaj olduğunu da anlıyorum. Zira ilk denemede bitiremediğiniz rotayı tekrar denemek için birçok kişiyi beklemek (ya da kalabalığı yarıp araya kaynamak) gerekiyor. Beklemek ise öğlen sıcağına kalmak demek; tutamak ve basamakların kayganlaşması demek…
Üç saat içinde toplamda 22 rota bitirmişken yarışmayı bıraktım. Belki 8 rota daha bitirebilirdim ama bu noktada bırakmanın sağlıklı olduğunu düşündüm. Artık genç bir tırmanıcı olmadığımdan vücudumu dinlemeye karar verdim… Loic’in yarışma başında parmağındaki kapsülü koparması bana dikkat sinyalleri yakmıştı zaten…
Takımın bir kısmı yarışma sonrasındaki zamanını kaya tırmanışına giderek değerlendirirken, diğerleri başka sporlarla ilgilenerek geçirdi. Ben bisiklet, kano, slackline ve festivalde yer alan diğer sporlar ve sporcularla vakit geçirmeyi tercih edip festival alanında kaldım. Diğer sporların yarışmalarını ve şovlarını izlerken inanılmaz performanslara şahit olduk. Dünyanın kendi alanındaki en iyi sporcularının gerçekten sıra dışı, akıl almaz hareketlerini ağzımız bir karış açık, nefesimizi tutarak, büyük bir coşku ile gözlerimize inanamayarak izledik… İnsanın yaptığı işte başarılı sporcuları seyredebilme şansına sahip olması çok güzel…
Gece saat 23.00’te bütün takım sahne arkasında bir araya geldik. Sahnede Çin RocTrip videosu ve Arjantin RocTrip tanıtım videosu gösterildi. Ardından bizler sahneye çıkıp 30.000 festival katılımcısını selamladık… Tırmanışın burada sahip olduğu büyük bir önemi görmek inanılmaz… Sanırım bu destek sayesinde çok sağlam ve güzel şeyler yapılabiliyor…
Ertesi gün sabah erkenden Petzl takımının bazı sporcuları ile kano yarışması için festival alanında buluştuk. İkili takımlar halinde yarışmaya katılıp nehirde güzel vakit geçirdik. Bu sporu yapan sporcularla güzel paylaşımlarda bulunduk.
Saat 21.30’da tırmanış yarışması finali vardı. Bütün takım toplanıp alana doğru yollandık… Kalabalıkta yer bulmak imkânsız… Biz takım sporcusu olduğumuzdan yarışmayı duvarın dibinden izleme şansına sahibiz. Bulunduğumuz yer inanılmaz bir atmosfere sahip: Tırmanış duvarı, minder, biz ve arkamızda, bariyerin ardında 30.000’den fazla insan… Herkes yarışmanın başlaması için bekliyor ve DJ Laurent Lafouche ve Said Belhaj yarışma için süper müzikler çalıyor ve finalistler de sahneye geliyor… Bu kadar büyük kalabalığın önünde performans sergilemek benim için neredeyse imkânsız… Korkunç bir kalabalık var… Yılların şampiyonu Gerome Pouvreau bile heyecanlı… Dört adet final rotasını herkes tek tek deniyor, sahnede büyük şov var… Allah’ım iyi ki finalde yarışmacı değilim, bırakın tırmanmayı minderin üzerinde yürümem bile mümkün değil… Herkes yarışmayı pür dikkat takip ediyor.
Bence yarışmanın belki de en önemli anı Alizee Dufraisse’nin son rotadaki performansıydı… Alizee son rotada çaresizce dinamik hamle yapıyordu ama bir türlü tutamakta asılı kalamıyordu. Alizee’nin seyirciye dönüp “hadi beni yukarı yükseltin!” işareti ile 30.000 kişi birden ayağa kalktı ve alan “haydi! haydi!” kelimesiyle inlemeye başladı… Bu kadar insanın enerjisi dinamik hamleyi yaptırdı ama geriye dört hamle daha var… Alizee her hamlede düşecek gibi oldu ama herkes çılgınlar gibi bağırınca herkesin enerjisi onu yukarı taşıdı ve son rotayı, son dakikada bitirdi… Alandaki herkes tırmanışı ayakta alkışlayarak müthiş bir enerjiyle tırmanışa olan desteğini gözler önüne serdi… Bütün Millau’nun hafızalarına kazınacak nefes kesen bir tırmanış yarışması oldu…
 Petzl Takımı sahnede seyircileri selamlıyor. Foto: Marion Rouget |
 Yarışmayı izleyen seyirciler |
 Final yarışmasında Gerome Pouvreau. Foto: Kamil Tamiola |
 Alizee Dufraisse seyircilerin desteği ile final rotasını tırmanıyor. |
Yarışma biter bitmez duvarın arkasına geçip herkesi tebrik ettik… Biz kendi aramızda mini bir kutlama yapıp ödül töreni için sahneye geçtik…
Bu gecenin etkisinden kurtulmak çok zor… Sporcular için ayrılan özel alana geçip bütün takım inanılmaz eğlenerek sabaha kadar partiyi sürdürdük…
Son gün şiddetli yağış yüzünden her şey iptal oldu, takımın çoğu toparlanıp evlerine döndü. Biz çekirdek kadro olarak Petzl çadırını toparlayıp kapanış için düzenlenen akşam yemeği için şehre gittik… Natural Games’in bütün çalışanları, sporcular, yöneticiler ve organizasyon için emeği geçmiş kim varsa herkes burada toplandı. İnsanlar, bu güzel organizasyonu sorunsuz bir şekilde bitirmiş oldukları için mutluydu… Hepimiz çok yorulduk ama herkes büyük bir festivalin parçası olduğu için çok mutlu. Herkes gecenin geç saatlerine kadar eğlenip sabaha karşı evlerine döndü. Ama ben evden çok uzaktayım…
Hayattaki büyük hayallerimden biri Natural Games’te olabilmekti, bu hayalimin gerçekleşmesi için burada olmamı sağlayan benden desteğini esirgemeyen dostlarıma, Adana Team’e ve destekçilerim olan Petzl, Toros, Macera Akademisi ve Yüksek İşler firmalarına çok teşekkür ederim…
Daha fazla bilgi için; www.naturalgames.fr
Fotoğraflar için;
Laurent Lafouche, Kamil Tamiola, Luminita Marilena Toma, Whity White, Yoann Marc Eloi Foulquie, Marion Rouget ve Oscar Pili’ye çok teşekkür ederim.
|